Franse Lerares

Ze was ècht opwindend. Hoge hakken. Espadrilles. Lage hakken, maar kousen met een werkje. Zo eens in de twee, drie weken had ze bobbels op haar dij. Ik had het erover met een klasgenote -- vanaf de vijfde was ik de enige jongen die Frans deed -- en die keek me minachtend aan. Of ik nog nooit van jarretelles gehoord had? Ik bleef er bijna in. Een paar weken later belandde er een propje op mijn tafel. Had ik wel gezien dat Mademoiselle vandaag geen onderbroek droeg? De rest van de les bespiedde ik haar. Ach, wat weet ik het nog goed: ze droeg een strakke donkerblauwe rok, zwarte schoentjes met een blokhakje en witte nylons. Een panty? Vrijwel zeker niet. Ze had eens verteld dat ze een hekel had aan panty's -- dat was het voordeel van een klas met bijna uitsluitend meiden: je hoorde nog eens wat. Jarretelles? Ook niet: de stof van haar rokje was zó dun, en het ding zelf zat zó strak dat iedere oneffenheid zichtbaar geweest zou zijn. Kousen met een elastieken boord dus. Geen slip? Meestal was het elastiek van haar ondergoed zichtbaar als een horizontaal streepje dwars over haar welgevormde billen: we maakten er onderling zelfs grapjes over dat ze zulke kleine onderbroekjes droeg. Die dag was er geen streepje te zien. Zou ze werkelijk naakt zijn? Ze droeg die dag in ieder geval geen beha, haar borsten wipten vrolijk op en neer. Ik heb geen woord van de les gehoord, die dag: ik bleef maar naar haar billen loeren, naar haar dijen. Ik kon geen plooi van pijpjes onderscheiden, noch het gebruikelijke plooitje laag over haar billen, niets. Opgewonden hoopte ik dat ze zich zou bukken, dat ze zelfs maar zou knielen ... maar niets daarvan natuurlijk.